Schorzenie powstaje na skutek przedwczesnego zużycia tkanek tworzących staw kolanowy. Ma charakter postępujący, początkowo zmiany występują wyłącznie w obrębie chrząstki stawowej, w późniejszym okresie rozprzestrzeniają się na inne elementy stawu. Nieleczona choroba zwyrodnieniowa prowadzi przede wszystkim do ograniczenia funkcji stawu i nasilenia dolegliwości bólowych, przez co wyraźnie obniża komfort i jakość życia pacjenta.
Jakie czynniki wywołują chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego ?
– wiek: pierwsze objawy pojawiają się zwykle między 40 a 60 r.ż
– płeć – kobiety chorują częściej
– czynniki genetyczne
– zaburzenia budowy stawu (koślawość, szpotawość kolan, niestabilność stawu po urazie)
– otyłość
– osłabienie mięśni otaczających staw – stabilizujących kolano i zapewniających płynność ruchu
– niewłaściwie dobrana aktywność fizyczna związana z nadmiernym przeciążaniem stawu i predysponująca do urazu
Jakie są jej najczęstsze objawy?
– ból kolana narastający podczas aktywności, a zmniejszający się podczas odpoczynku
– obrzęk i uczucie ciepła w stawie – zwykle po wysiłku
– ograniczenie ruchomości stawu utrudniające codzienne funkcjonowanie – trudności ze wstawaniem z krzesła, wysiadaniem z samochodu, chodzeniem po schodach, a w zaawansowanym stadium – chodzeniem po płaskim terenie
– trzeszczenie, chrupanie i skrzypienie stawu
– zniekształcenie i poszerzenie obrysów stawu wynikające ze zmiany ustawienia osi stawu lub obecności wysięku
Jak może pomóc fizjoterapeuta?
– po konsultacji ortopedycznej zbada staw objęty procesem chorobowym, określi jakość i zakres ruchomości
– zaproponuje ćwiczenia wzmacniające mechanizmy stabilizujące chory staw
– zastosuje właściwe techniki terapii manualnej prowadzące do zmniejszenia dolegliwości bólowych i poprawy ruchomości stawu
– dobierze odpowiednie zabiegi fizykoterapeutyczne o działaniu przeciwbólowym
– w okresie nasilenia objawów, kiedy zalecany jest odpoczynek i unikanie przeciążeń, dobierze właściwe zaopatrzenie ortopedyczne: aparaty stabilizujące, odciążające
Jak przebiega leczenie?
– rozpoznanie postawione przez lekarza
– terapia tkanek miękkich
– ćwiczenia poprawiające zakres ruchu i siłę mięśniową
– korekcja nieprawidłowych wzorców ruchowych
– zabiegi fizykalne o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwobrzękowym – krioterapia, elektroterapia, laseroterapia, ultradźwięki
– zastrzyki dostawowe wykonywane przez lekarza
– leczenie operacyjne (artroskopia, endoprotezoplastyka), gdy długotrwałe leczenie zachowawcze nie przynosi skutku.