Ortopedicum

Nowoczesna ortopedia i rehabilitacja w Krakowie

Home WAŻNE PRZED OPERACJĄ

Jak przygotować się do znieczulenia i operacji?

1. Przed zabiegiem operacyjnym prosimy o skonsultowanie się z lekarzem anestezjologiem. Konsultacja powinna odbyć się co najmniej 24 godziny przed zabiegiem wykonywanym w trybie planowym. W Ortopedicum na wizytę u anestezjologa można zapisać się telefonicznie na konkretną godzinę (nr telefonu: 12 4253851).

Celem konsultacji jest jak najlepsze przygotowanie Państwa do planowanego zabiegu.
Podczas wizyty u anestezjologa:

  • lekarz zapozna się z Państwa stanem zdrowia,
  • poinformuje Państwa o możliwych sposobach znieczulenia oraz ewentualnym ryzyku,
  • odpowie na pytania i wyjaśni wątpliwości,
  • poprosi Państwa o podpisanie zgody na proponowane znieczulenie,
  • przekaże zalecenia co do przyjmowania lub odstawienia przed operacją stosowanych przez Państwa leków.

Na konsultację prosimy Państwa o przyniesienie ze sobą wypełnionej ankiety anestezjologicznej,  /ankietę można pobrać ze strony internetowej szpitala oraz naszej recepcji/, wyników wymaganych badań, wykazu przyjmowanych leków, kart informacyjnych z poprzednich pobytów szpitalnych oraz zaświadczenia o szczepieniu przeciw wzw B. W przypadku kiedy pozostajecie Państwo pod opieką lekarza specjalisty, prosimy o zabranie na konsultację opisów ewentualnych konsultacji specjalistycznych. Jeżeli pacjent cierpi na zaburzenia pamięci, wskazane jest, by na konsultację przybył z osobą towarzyszącą, zorientowaną w stanie zdrowia pacjenta.
W wyniku przeprowadzonej analizy lekarz anestezjolog może zlecić przed operacją wykonanie dodatkowych konsultacji lub badań.

Szczegółowa informacja o rodzajach znieczuleń oraz ryzyka z nimi związanego dostępna jest w recepcji szpitala oraz na stronie internetowej szpitala (www.ortopedicum.pl)

2.    Jeżeli w dniach poprzedzających operację zajdą istotne zmiany w stanie zdrowia pacjenta (np. infekcja, biegunka, ból zęba, pogorszenie wydolności fizycznej, zaostrzenie astmy czy choroby serca) prosimy o niezwłoczny kontakt telefoniczny z Ortopedicum w celu ustalenia dalszego postępowania.

3.   Prosimy o przybycie do szpitala w dniu zabiegu o godz. 7 rano. Min. 6 godzin przed operacją prosimy, by wstrzymać się od jedzenia i picia.
Do szpitala należy przynieść posiadaną dokumentację medyczną oraz przyjmowane leki, piżamę, pantofle, przybory higieniczne, a także zalecony sprzęt rehabilitacyjny (np. kule, specjalne buty, stabilizatory, itp.). Jeżeli cierpią Państwo na problemy z kręgosłupem, to wskazane jest również dostarczenie rtg kręgosłupa lędźwiowego (wystarczy sam opis).

4.    Wieczorem w dniu poprzedzającym operację lub rano w dniu zabiegu należy się wykąpać, zdjąć biżuterię, zmyć makijaż i lakier do paznokci.
Przed operacją konieczne może być zdjęcie soczewek kontaktowych, protez zębowych, aparatów słuchowych.

Informacja o rodzajach znieczuleń

Poniżej przedstawiamy krótką informację o stosowanych sposobach znieczulenia.
Przed każdym znieczuleniem zakłada się do żyły wenflon, przez który będą podawane leki. Na sali operacyjnej podłącza się pacjenta do aparatury monitorującej pracę serca, ciśnienie krwi i inne ważne parametry zdrowotne.
Przez 24 godziny po znieczuleniu należy zachować szczególną ostrożność, ograniczyć aktywność, nie wolno prowadzić samochodu, obsługiwać urządzeń mechanicznych ani podejmować ważnych decyzji. W związku z podawaniem leków wpływających na świadomość, planowany powrót do domu Pacjenta w dniu operacji jest możliwy wyłącznie pod opieką innej osoby dorosłej.

1.    Znieczulenie ogólne (narkoza) – po podaniu leków (a w przypadku małych dzieci środków wziewnych przez maskę) pacjent traci świadomość, odruchy, może przestać oddychać. Dla zapewnienia oddychania konieczne jest wprowadzenie do gardła lub tchawicy odpowiedniej maski lub rurki.

Po wybudzeniu pacjent może być senny i zdezorientowany. Picie i jedzenie możliwe jest dopiero po upływie 2-3 godzin od wybudzenia ze względu na możliwość krztuszenia się lub wystąpienia wymiotów.
Ten rodzaj znieczulenia w istotny sposób wpływa na pracę całego organizmu, stąd w przypadku złego stanu zdrowia pacjenta często lepszym wyborem będą inne znieczulenia. Niezastosowanie się do zalecenia, aby min. 6 godzin przed narkozą pozostać na czczo, jest niebezpieczne dla życia ze względu na ryzyko zachłyśnięcia!

2.    Znieczulenie dokręgosłupowe (podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe) – przez skórę i więzadła kręgosłupa za pomocą igły podaje się lek w okolicę rdzenia kręgowego, co powoduje, że
w dolnej połowie ciała pacjent nie odczuwa bólu i nie może ruszać nogami. Ten rodzaj znieczulenia nie wpływa na świadomość oraz oddychanie. Dochodzi w nim do poszerzenia naczyń krwionośnych dolnej części ciała, co sprzyja wychłodzeniu organizmu oraz może powodować obniżenie ciśnienia krwi. Znieczulenie podpajęczynówkowe trwa około 2-5 godzin (zwykle 2,5 godz.) – w tym czasie należy leżeć płasko (by nie spadało ciśnienie) oraz powstrzymać się od picia i jedzenia (możliwość wystąpienia wymiotów). Po ustąpieniu znieczulenia można pić i jeść oraz zmieniać pozycję, jednak wstawanie
z łóżka możliwe jest zwykle dopiero w dniu następnym. Czasem konieczne bywa założenie cewnika do pęcherza moczowego, jeżeli pacjent ma problem z oddawaniem moczu po operacji.

3.    Znieczulenia splotów nerwowych i nerwów obwodowych (np. blokada splotu ramiennego, blok podkolanowy) – ten rodzaj znieczulenia w minimalnym stopniu wpływa na cały organizm, a znieczulenie ograniczone jest do operowanej części ciała. Znieczulenie utrzymuje się przez kilka do nawet ponad 20 godzin, co zapewnia również długie działanie przeciwbólowe po operacji. Ten rodzaj znieczulenia polega na podaniu leku przez igłę w okolicę nerwów obwodowych. Zabieg wykonuje się przy zastosowaniu aparatu usg (pod kontrolą wzroku) lub przy użyciu stymulatora nerwów obwodowych, (gdy końcówka igły znajdzie się w okolicy nerwu, impuls prądowy wywołuje skurcz mięśnia). Dopóki blokada działa, znieczulona część ciała jest niewrażliwa na ból, drętwa, ciepła i może być trudno nią poruszyć. Do czasu całkowitego ustąpienia blokady nie wolno używać  znieczulonej nogi lub ręki, gdyż może to skutkować przewróceniem się.

4.    Sedacja – to podanie leku likwidującego stres związany z operacją. Pacjent staje się senny i uspokojony. Często nie będzie pamiętał tego, co działo się na sali operacyjnej.

5.    Znieczulenie nasiękowe – polega na ostrzyknięciu przez igłę lekiem miejsca operowanego. Działa tylko w miejscu podania.
Ryzyko.
Czynniki zwiększające ryzyko operacji, to: podeszły wiek, palenie papierosów, otyłość, słaba wydolność fizyczna organizmu, zły stan zdrowia (choroby przewlekłe, uszkodzenia narządowe), infekcja. Ryzyko wzrasta także, jeżeli operacja jest długa, rozległa, bądź związana z dużą utratą krwi.

Ryzyko związane ze znieczuleniem.
W dzisiejszych czasach znieczulenia są bardzo bezpieczne, powikłania zdarzają się rzadko, jednak każde znieczulenie może pomimo dokładanych najwyższych starań wiązać się z wystąpieniem działań niepożądanego lub powikłań. Konsultacje z lekarzem anestezjologiem oraz zastosowanie się do jego zaleceń pomoże Państwu wybrać optymalny sposób znieczulenia i zmniejszyć ryzyko powikłań.
Oprócz powikłań występują działania uboczne stosowanych leków i technik znieczulenia. Oto niektóre z nich: senność, dezorientacja, zawroty głowy, osłabienie, nudności, ból (gardła, pleców, miejsc wkłuć, mięśni), świąd skóry, trudność w oddaniu moczu, uczucie zimna, dreszcze, niepokój. Poinformowanie personelu o wystąpieniu w/w objawów pozwoli nam pomóc Państwu w poprawie samopoczucia.
Rzadkie powikłania to np.: uszkodzenie wargi, języka, zębów, przejściowe uszkodzenie nerwów obwodowych, krwiak w miejscu wkłucia igły, infekcja w miejscu wkłucia igły, popunkcyjne bóle głowy, zasłabnięcie, zaburzenia pamięci, zaostrzenie chorób przewlekłych.
Poważne powikłania występują bardzo rzadko. Podawane w literaturze medycznej możliwe poważne powikłania to między innymi:  zgon, zawał serca, udar mózgu, paraliż, trwałe uszkodzenie nerwów, oczu, silne reakcje uczuleniowe na podane leki (duszność, wstrząs, zatrzymanie krążenia).

Zadania stawu biodrowego

Staw biodrowy określany jest również jako staw kulisty panewkowy i jest on połączeniem tułowia z nogami. Staw biodrowy zbudowany jest z panewki biodrowej mieszczącej się w kości miedniczej oraz główki stawowej wieńczącej kość udową.

Choroby stawu biodrowego

Silne zmiany chorobowe mogą doprowadzić do tego, że istnieje konieczność wszczepienia sztucznego stawu biodrowego. Najbardziej znaną i również najczęstszą przyczyną, która prowadzi do zachorowania, jest artroza (zwyrodnieniowa zmiana stawu).

Czym jest staw biodrowy (endoproteza biodra)?

Pomysł wymiany, dość prostego w swojej budowie stawu biodrowego, powstał w roku 1890. W międzyczasie przeprowadza się na całym świecie około 1,2 milionów implantacji sztucznego stawu biodrowego, w Niemczech liczba ta sięga 180.000.

Zdrowe kolano

Staw kolanowy ze swoimi więzadłami i mięśniami jest największym stawem ludzkiego ciała. Umożliwia nam stanie, wstawanie i przede wszystkim chodzenie.

Jak funkcjonuje zdrowy staw kolanowy

Cały staw kolanowy otoczony jest torebką stawową, wewnątrz której musi zachodzić idealna współpraca różnych elementów stawu. Jeśli jeden z elementów kolana ulegnie zmianom chorobowym, cała jednostka funkcjonalna ulega zniszczeniu.

Choroby stawu kolanowego prowadzące do jego wymiany

Zastąpienie stawu kolanowego protezą jest niezbędne wówczas, kiedy jego uszkodzenia wykluczają leczenie pozwalające zachować naturalny staw.

Protezy stawu kolanowego

Sztuczny staw kolanowy zastępuje uszkodzone części kolana. Został on zaprojektowany na podobieństwo ludzkiego kolana, a jego rozmiar odpowiada rozmiarowi uszkodzonego stawu kolanowego pacjenta.

Częściowa wymiana powierzchni stawowych

W takim przypadku uszkodzona jest jedna strona stawu kolanowego (najczęściej wewnętrzna), ale więzadła, przeciwna strona stawu i rzepka nadal funkcjonują prawidłowo. Powierzchnia protezy mocowana jest do jednego z kłykci kości udowej.

Całkowita wymiana powierzchni stawowych

W tym przypadku zmiany zwyrodnieniowe uszkodziły kilka elementów stawu kolanowego (chrząstkę i prawdopodobnie również więzadła krzyżowe), lecz więzadła poboczne wciąż są nienaruszone. Na końcu kości udowej przytwierdza się protezę powierzchni.

Całkowita wymiana stawu kolanowego

W tym przypadku uszkodzenia obejmują cały staw kolanowy, chrząstka i więzadła, bądź też kość udowa i kości podudzia są odchylone od prawidłowej osi o więcej niż 30°.

Jak przebiega operacja kolana

Operacja wymiany stawu kolanowego przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym (rdzeniowym) i jest dla Ciebie całkowicie bezbolesna. Anestezjolog wybierze najlepszą dla Ciebie metodę znieczulenia i dokładnie ją z Tobą omówi.

Po operacji

Powodzenie operacji i trwałość Twojej endoprotezy stawu kolanowego zależą w ogromnym stopniu od zapewnionego Ci leczenia pooperacyjnego ora Twojego własnego zachowania po operacji. Jeszcze w trakcie Twojego pobytu w szpitalu fizjoterapeuta pomoże Ci nauczyć się ponownie używać stawu kolanowego.

Co jest dla Ciebie korzystne?

Po zwolnieniu ze szpitala kontynuuj poznane tam ćwiczenia fizjoterapeutyczne.

  • Poprawnie stawiaj stopy
  • Przy chodzeniu korzystaj z kul, Twój lekarz zdecyduje, kiedy możesz je odstawić.
  • Chodź równym krokiem, w wyprostowanej pozycji

Czego należy unikać

Przez pierwsze 12 tygodni od Twojej operacji unikaj nadmiernego obciążania stawu kolanowego, takiego jak:

  • Wstrząsy uderzeniowe
  • Przyjmowanie szpotawej lub koślawej pozycji
  • Kucanie i klękanie